एक दुःखद दिवस

स्त्रीवादी ब्रिगेड, इथे तर किती फुलटॉसवर फुलटॉस दिलेत. गप्प कैसे?

छान आहे.

खूप मस्त लिहलं आहे मन. पण तुमच्या मनातला अपराधीभाव तुम्हाला पार्टीचा नीट आनंद घेऊ देत नाहीये असे वाटले. तुम्ही 'चिंता करितो विश्वाची' हा ऍटिट्यूड थोडा वेळ बाजूला ठेवा. आपण काही केल्याने भाषा, संस्कृती, सण,सांस्कृतिक जनुकं, त्यांचं संचित तगतील किंवा बुडतील ह्या काळज्या कशाला करायच्या ? त्या त्यांच्या त्यांना घेऊ देत की.
हे अवांतर आहे पण तरी -- क्षीरभवानी मंदिरात स्वामी विवेकानंद गेलेले तेंव्हा ते मंदिर मुसलमानी आक्रमणात अनेकवेळा उध्वस्त झाले असा इतिहास त्यांना कळाला. त्यांना चीड आली आणि त्यांनी त्वेषाने चिडून मनाशी विचार केला कि त्या आक्रमणांच्या वेळी आपण इथे असतो तर नक्कीच या मंदिराचे रक्षण केले असते त्यावर तात्काळ त्यांना दैवी वाणी ऐकू आलेली कि " तू कोण माझं रक्षण करणारा ? माझ्या मनात येईल तर मी सातमजली सोन्याचं मंदिर आताच्या आता बनवू शकते." खरंय. मला त्या देवीचं म्हणणं पटतं.

-मांड्या दिसतात त्या मिटक्या मारत पाहणे
- विनयभंगसदृश कृत्य करून आपण सोबर राहिल्याने आपल्यावर आळ येणार नाही अशी स्वप्ने उजळ माथ्याने पाहणे: टपली इ.इ.
-कुळाचार संपला तर उसासे टाकणे कारण ती जबाबदारी स्त्रियांचीच असे मानणे
-स्वत: नास्तिक असूनही स्त्रियांनी नास्तिक असू नये असे मानणे

हे सर्व एकाच एमसीपीपणाचे वेगवेगळे पापुद्रे आहेत.

शिवाय विकृत कल्पना तर वेगळ्याच.

मग काय कानामागे काही लावलय का सुगंधी? कि त्या लुबऱ्या गुबरसर बगलांमध्ये मारलय. वास मस्तच येतोय. नाक घुसवून तपासायचं का? आँ? नको नको. ह्यांना काही भलतच वाटेल. आपल्याला खरच त्या वासात रस आहे हे कुणाला पटेल?

लेखकाची दया येते.

डुंग्ग...डुम्माट डुम्माट.... कसला तो डी जे थरार.

डीजे की डोंबारी?

काय रे मनोबा, तू असले का लिहितोस?

हा धागा डीलीट करण्यात यावा. हे कसलं दळभद्री ललित आहे?

नेतोबा न पिताच ही भडास काडलासा, तुम्हास्नी पाजायलाच फायजेल मंग

प्यायचं टाळल्यामुळे हा सगळा प्राबलम झाल्याला आहे.

तेव्हाही घालाघाली बघताना "अर्रे यार. ह्यांनी आधीच घालून ठेवलय. नि आता आतबाहेर करताहेत. नेमकं घालायचं कसं हे दाखवणारं कै आहे का " म्हणत चवकशा चालल्या होत्या.

समग्र मनोबा वाचण्याऐवजी हे एक सारांशरूपी वाक्य वाचूनही मनोबा या व्यक्तीचं आकलन होईल.

(पुढे जेव्हा मराठी संस्थळांची रियासत लिहिली जाईल तेव्हा quote होण्याची सोय आगोदरच केलेली बरी.)

बाकी सगळं ठीक आहे. पण शीर्षक बदला आणि 'पार्टीतलं पोरगं' असं करा बुवा! हे वर्तन, वर्णन पूर्ण वाढलेल्या पुरुषाचं नाही वाटत.
हे पोरगं पवित्र? 'पवित्र पार्टीतलं पर्व्हर्ट पोरगं' म्हणा.

प्लास्टीक आणी अजपाजप
असो

१.' मन की बात' मधे पण असं काहीतरी पाहिजे होतं. मग आम्ही नक्की वेळ न चुकवता ऐकलं असतं आणि बऱ्याच अफवा खऱ्या आहेत का, हे कळलं असतं!
२. इतकं सो/को/वळ्या मनाचं कोणी असू शकतं ?
३. अजोंना एवढा राग का आला ? दळभद्री म्हणण्याऐवजी दरवळ भद्री म्हणावं का ?
४. पवित्र पर्व्हर्ट हा शब्दप्रयोग आवडला.

छी. काय गचाळे मी. उद्या येउन असच कुणी माझ्या ढुंगणावर हात फिरवला तर? कसली शिसारी येइल? आठवतय? लोकलमध्ये गच्च गर्दित असाच अनामिक हात कुठूनसा येउन कुरवाळून गेला होता. यक्क. छ्छी. थर्डक्लास. हरामखोर साले. आपले हात घट्ट अडकले होते गर्दित. वरती त्या हॅण्डलला धरलं होतं आपण. घट्ट. दोन्ही हातांनी.

ईईईईईईईईईई!!!!!!

म्हणजे, मनोबाच्या का ढुंगणावरून गर्दीत कोणीतरी हात फिरवला होता?

There's no accounting for tastes, हेच खरे.

किंवा, it takes all sorts to make a complete world.

आणि, मनोबाला तरी या प्रसंगाला एवढी तिखटमीठ लावून प्रसिद्धी द्यायची हुक्की का येतेय? अं? अं अं अं?

अर्थात, त्याचेही अभिव्यक्तिस्वातंत्र्य आहे म्हणा.

किंवा मग, आहे त्याला एवढी ('त्या' प्रसंगाच्या) प्रसिद्धीची हौस, तर आपणही त्या प्रसिद्धीस हातभार का लावू नये?

'मनोबाच्या ढुंगणावरून गर्दीत कोणीतरी हात फिरवला होता' अशी आपली स्वाक्षरी बनवली तर?

किंबहुना, सगळ्यांनीच आपापली स्वाक्षरी तशी बनवली तर? मग तर कित्तीकित्ती प्रसिद्धी होईल! मग मनोबा विल बी अंडर अ मेजर ऑब्लिगेशन - टू एव्हरीवन!

ओह, व्हॉट अ थॉट! व्हॉट अ कॉन्सेप्ट!!!

बगला, काखा, मांड्या, हाफचड्डी इतकं सामान्य आहे दादर पोर्तुगिज चर्च वगैरे भागात की काहीच वाटत नाही. उत्तेजन,शिसारी काहीच नाही. आता पार्ल्यातही गुजराती मुली हाफचड्डीतच फिरत असतात पण आजुबाजुचं 'पब्लिक' चेकाळलं असं कधीच होत नाही. अगदी विरारवसई रेल्वे स्टेशनवर बायकांच्या डबा येणाय्रा जागी फलाटावर सेंटचे घमघमाट अतिसामान्य गोष्ट आहे. शेजारची मुलगी डोंबिवलीहून घाटकोपरच्या कालेजात हाफ चड्डीतच जाते.

मनोबा रे मनोबा, संगति जयाच्या खेळलो मी सदाहि...तेजलच का???
आपलं सहजच विचारलं