एक कट्टा तो बनता है!

इथली मंडळी भेटणार म्हणजे 'आवाज' होणार, फर्गसन रस्त्यावर रुपालीमधे माफक दरात बराच आवाज करता येतो, ते मध्यवर्तीपण आहे, तेंव्हा त्याकडे लक्ष वेधु इच्छितो.

अरे हो, पुण्याच्या कट्ट्याला माझीही हजेरी असेल हे सांगायचं राहिलंच. मुंबईला कट्टा होत असेल तर तिथेही हजर राहीन. (पण फिल्म फेस्टिवलच्या नंतर.)

पुण्याच्या कट्ट्याला आमचा बाहेरून पाठिंबा आहे.

काय ठरलं मग?? अजुन काही पर्याय?? शक्यतो विद्यापीठ, डेक्कन, कोथरुड भागातील... त्याच दिवशी कोणी मुंबईहुन प्रवास वगैरे करणार नसेल तर ब्रंचचा पण पर्याय ठीक आहे. ब्रंचला जास्त गर्दी नसावी म्हणुन आरामात गप्पा मारता येतील.

कुठल्याही वीकान्ताला, ठाण्यात, पुण्यात, मुंबईत... घरी, दारी, कुठेही.

च्यायला! या तर जवळजवळ हिरण्यकश्यपूच्या अटी झाल्या!

अजून एक ठिकाण सुचलं आहे कट्ट्याला "विष्णू जी की रसोइ". नळ स्टॉपला असल्यानं ऐन शहरी भागात आहे. पोचणं सोपं आहे.
दीड एक वर्षापूर्वी जाणे झाले होते. सुमारे दोन्शे अडीचशे दर्दोइ खर्च होता.(आता निश्चितच वाढला असावा.)
"शाही थाली" असते ना थाट्-बाट, दुर्वांकुर, सुकांता, मयुर व्हेज वगैरे; थोडीफार त्याच धर्तीवर. पण एक मोठा फरक आहे.
"विष्णू जी की रसोइ " हे विस्तीर्ण लॉनवर , हिरवळीवर पसरलं आहे.
तिथं लॉनच्या काही भागात खुर्च्या टेब्लं टाकली आहेत. ज्यांना हवं ते त्यावर बसून आरामात खाउ शकतात.
ज्यांना फिरत चुरडणं आवडतं ते चालत बोलत बुफे स्टाइल खाउ शकतात.
बुफेमध्ये स्टार्टर्स, सूप वगैरे होतेच. शेवटी डेझर्ट म्हणून मोगाचा हलवा वगैरेही होते.
एका कोपर्‍यात चुलीवरचा स्वयंपाक बनत असतो भाजी-भाकरी पोळी वगैरे. ज्याल हवय त्यानं तो जाउन आणायचा.
शिवाय लॉनच्या मध्येच एक थालिपीठाचा स्टॉलसदृश प्रकार असतो.
उत्तर भारतीय पनीरच्या भाज्या वगैरे त्यांना तितक्याशा जमल्या नव्हत्या. मराठी आयटम्स जमले होते.
पण वातावरण एकूणच गप्पा टप्पा करण्यासाठी छान वाटले.
(थाट बाट ला किंवा अगदि आउथ इंडिजलाही तुम्ही बसलात की आअसपास वेटर घोंघावू लागतील, काय हवे नको ते वआढतील. तुम्हाला बसून रहावे लागेल.
सगळे लक्ष खाण्याकडेच राहील. गप्पा मारण्याच्या हिशेबाने हा निगेटिव्ह पॉइण्ट आहे. )
थोडक्यात, सुकांता-थाट बाट ही बैठी ठिकाणे व चोखी धानीचा शाही थाट असलेलं ग्रामीण राजस्थानी शाही बाज ह्यांच्या बरोबर मधलं हे ठिकाण आहे.
इथे चालत-बोलत खाता पिता येइल. ज्यांना बसून निवांत गप्पा मारायच्या आहेत, ते निवांत गप्पाही मारु शकतील.
अरुण जोशी आलेच तर त्यांच्याशी प्रत्यक्षात तावातावाने वाद घालायलाही मोकळे पटांगण, लॉन आहे.
बघा.विचार करा.
(निव्वळ खाण्यापुरती वैयक्तिक आवड विचारली तर मी स्वतः साउथ इंडिजच पसंत करीन्.मला भात्-इडल्या ढीगभर खाण्यात काहीही संकोच वाटत नाही.
आलु प्राठे -पनीर आवडतात, तसेच बिशिबिळे राइस व चित्रान्नही मनापासून आवडते.पण सर्वच जण तितके पिव्वर साउथ इंडियन वातावरण पसंत करतील
की नाही ह्याबद्दल शंका आहे. शिवाय तिथे बंद ए सी मध्ये "बसून खाणे" हा प्रकार आहे.
मोकळ्या आभाळातला गोरज मुहूर्तावर लागलेल्या लग्नातल्या बुफेचा इफेक्ट तिथे नाही.
अन्नाची बाजू साउथ इंडिजची सरस आहे; पण इतर बाबतीत विष्णू जी की रसोइ सुयोग्य वाटते. )
.
.
अ‍ॅमानोरा मधील "व्हिलेज" हे अजून एक ठिकाण सुचवून टेह्वतो. चारेकशे रुपये दरडोइ खर्च आल्ता आम्हाला.
अर्थात ते फ्यामिला घेउन जाण्यासाठी ठीक आहे. कट्ट्यासाठी नको.(सायंकाळी साडे सात वगैरे नंतर जोरजोरात ढोल बडविणे सुरु होते, माहौल निर्मितीसाठी.
त्यामुळे तिथे गप्पा नाही होउ शकणार. फ्यामिली वाल्यांनी एकदा टृआय करुन पाहण्यास हरकत नसावी.)

रुपाली/वाडेश्वर/गुडलक/बालगंधर्वचा कॅफेटेरिआ/स.प.महाविद्यालयाच्या मागच्या बाजुला/गेलाबाजार तळ्यातला गणपती/पर्वती ह्या जागा छोट्या-मोठ्या कट्ट्याच्या आहेत, अर्थात गिळणे महत्त्वाचे असल्यास त्याहिशोबाने भेटू शकताच त्यासाठी मग ती विष्णूजी कि रसोई नामक अमराठी खानावळ ठीक आहे.

मी काय म्हंटो, गिळणे सोडूनही लै गप्पा होतीलच, नै का? तस्मात सौथ इंडिजमध्ये गिळू अन अन्यत्र कुठेही फिरू

(लै दिवसांत गेलो नै हो तिकडे, ग्रमग्रम आप्पम अन कै करी स्ट्यू वडायची लै इच्छा आहे.)

हॉटेल नंतर पर्वतीवर जा. आय मिस पर्वती