'पल भर के लिये कोई मुझे प्यार कर ले...'

एल्वीस प्रेस्लीच्या "द लेडी लव्ज मी" चं चित्रीकरण सुद्धा "पल भर के लिये" ची आठवण करून देणारं आहे

या गाण्याने माझ्या अंगावर काटा आणलेला आहे- त्या मुलाची (आईच बहुतेक) नाचणारी आहे. ती नाचते आहे अन मुलगा बाहेर बसला आहे. गिर्‍हाइकं येतात अन आपले बूट फेकून जातात व तो बूट पॉलीश करत रहातो. त्याचा जो षंढ्/अगतिक राग दाखविला आहे, अन गिर्‍हाइकांचा माजुर्डेपणा. एकदकम चटका बसतो.

https://www.youtube.com/watch?v=QiP1UatNrVQ&index=3&list=PL0N5Xw9ii8--E…

राज कपूर चे डायरेक्शन पॉइन्ट्स क्या केहेने.

ही प्रतिक्रिया इथे हलवली आहे.

अंगूर सिनेमातलं 'प्रीतम आन मिलो' त्याच्या गाण्यातील आशयाशी अतिशय विरुद्ध अर्थाच्या विनोदाकडे घेऊन जाणार्‍या चित्रीकरणामुळे लक्षात आहे (आणि झकास वापरलेल्या साध्यासुध्या यमनमुळे सुद्धा). आणि गायकाच्या आवाजामुळेही, कोण बरं आहे गायक? कोणास ठाऊक आहे काय?

अन्नु मलिकचा वर उल्लेख आला आहेच. नुकत्याच आलेल्या त्याच्या सिनेमातलं हे गाणं मला बेहद्द आवडलं. साधारण विसेक वर्षापूर्वी सर्रास दिसणारी गाणी होती तसं गाणं.


ठळकपणे जाणवणारी गोष्ट म्हणजे भूमी पेडणेकरचं सहजपणे नाचणं. जाडजुड असून आयुषमान खुरानापेक्षा तिचं नाचणं खूप सहज वाटतं.

गल्लन गुडीया हे नुकत्याच प्रदर्शित झालेल्या 'दिल धडकने दो' या चित्रपटातील गाणं मला चित्रीकरणासाठी आवडलं.
दावरछाप मॉब इथे आहे पण त्या कवायतींना सरावलेल्या डोळ्यांना इथे धक्का बसतो तो गाण्यातील मॉब ओळखीचा असण्याचे. मॉबमध्ये दिसणारे बहुतांश चेहरे हे नुसते चेहरे नसून त्या चित्रपटात बर्‍यापैकी उभी राहिलेली पात्रे आहेत. (अर्थात चित्रपटात खूऽऽऽप पात्रे आहेत)

शिवाय इथे क्यामेरा एका अँगलला लाऊन पात्रे त्याच्या समोर नाचत नाहीत तर अनेकदा पात्रे आपल्याच जागी नाचत असतात क्यामेरा ती पार्टी सर्वत्र फिरत कव्हर करत असतो. शिवाय नाचणार्‍या व्यक्तींना स्वभाव आधीच चिकटलेले असल्याने हा मॉब बघणे खूप जिवंत अनुभव देतो. मोठ्या पडद्यावर तर हा नाच बघुन खूपच मजा आलेली

जाता जाता: हा चित्रपटही एकुणात आवडणार्‍या अल्पसंख्यांपैकी मी आहे.

https://www.youtube.com/watch?v=AX1ro0AJk_I&index=4&list=PL33BE5D9E4585…

३:४६ ते ३:५९ माधुरी ज्या नजरेनी शाह रुख ला बघते ना .... खरच!!! शब्दातीत आहे ते नजरेतले प्रेम (अभिनय)!

तुम्हांला कुठली गाणी चित्रीकरणामुळे आवडतात-आठवतात, नि त्यांत काय आहे असं विशेष?

---- लहानपणी नोकरीतल्या कज्ज्यांमुळे वडील वर्ष वर्ष गायब असत तेव्हा आईची जी मनोवस्था असे ती या गाण्यात नर्गिस हुबेहुब दाखवते. गाणं आर्ततेचा उच्चांक आहे. ग्रामीण द्रारिद्र्याचं जे चित्रिकरण झालं आहे त्यात किंचिंतही कृत्रिमता भासत नाही.

मनात यायला देखिल परवानगी घ्यायची? या गाण्यात बरंच मिस्टिक मिस्टिक असं काही आहे. राज कपूर आणि नववारीतली अमराठी अभिनेत्री यांची केमिस्ट्री काय आहे गाणं कितींदा पाहूनही कळलं नाही.

हे मी सर्वात अधिकदा ऐकलेलं गाणं असावं. याचं नि माझं एक भावविश्व आहे. याचं एकदा सवडीनं रसग्रहण करायचं आहे. कोणतंही गीत २-४ पेक्षाजास्त वेळा ऐकलं तर तात्पुरता वीट येतो. हे गाणं विशेषतः एकांताच्या रात्री जितकं घोटावं तितकं जास्त गोड लागतं.

वडीलांना मी नेटचा जमाना आल्यावर जुनी गाणी ऐकायला मिळताहेत तुम्ही फर्माईश करा असे म्हणालेलो. तेव्हा त्यांनी "तुम तो प्यार हो" ऐकायची दशकांपासूनची इच्छा आहे असे सांगीतले. ऐकल्यानंतर मीही गाण्याचा फॅन झालो. यातल्या प्रदीपला आम्ही जितेंद्र समजायचो अगोदर.

अभी न जाओ छोडकर? रुसलास? रियली?

गाण्याच्या चित्रीकरणात चेतन आनंद हा आणखी एक दादा. उदा. हे पाहा -

कलंदर पण गरीब टॅक्सी ड्रायव्हर नायक अथांग सागराच्या पार्श्वभूमीवर दिसतो, तर श्रीमंत नायिका बंगल्याच्या पार्श्वभूमीवर. दोघांमधलं अंतर दाखवणारा रस्ता मध्ये आहे.

किंवा ही गाडीच्या प्रवासात खालच्या बर्थवरून वरच्या बर्थवरच्या पोरीची केलेली मनधरणी -

बिमल रॉय हे असेच गाण्यांचं उत्कृष्ट चित्रीकरण करणारे आणखी एक दिग्दर्शक -

माहेरची सय आणणारी पारंपरिक रचना, तीही जात्यावर बसलेल्या बाईच्या तोंडी घातली आहे, पण ह्या सुपरिचित घाटाचा वापर तुरुंगातल्या महिला कैद्यांची स्वातंत्र्याची आस दाखवण्यासाठी करणं हा ब्रिलियंट बिमल रॉय टच आहे. शिवाय, तुरुंगाच्या उंचचउंच उभ्या सपाट भिंती, उभे खांब, खिडक्यांचे गज, दरवाजे, महिला कैद्यांच्या गणवेषावरच्या रेषा असे सगळे घटक एकत्रित आणले आहेत आणि त्यातून बायकांना बंदिस्त ठेवणाऱ्या विविध (लक्ष्मण?)रेषा सूचित केल्या आहेत. नायिकेवर गाणं चित्रित नाही. त्यामुळे त्या सगळ्याच स्त्रियांची वेदना ते दाखवतं; तिची एकटीची नाही.

गाणं अन चित्रीकरण दोन्ही मस्त आहे! (अभिनय वगैरे जाऊ द्या हो..गालावरच्या खळीसाठी आणि गाण्यात येणार्‍या 'इशश्..' साठी हे पहायलाच पाहीजे!

अनेक भारदस्त आणि दुर्मीळ लेखकांकडून मोलाचे प्रतिसाद आल्यामुळे, काही लोकांना या धाग्यातून युतीचे मांगल्य दिसल्यामुळे आणि वर अनपेक्षितपणे शंभरी गाठल्यामुळे - जीवन गौरव पुरस्कार मिळाल्यावर भारावलेल्या पण बावचळलेल्या जितेंद्रच्या चेहर्‍याप्रमाणे हा धागा उजळून निघाला आहे, इतके बोलून मी माझे दोन शब्द संपवीत आहे.

"घर" सिनेमातील बरीचशी गाणी चित्रीकरणामुळे लक्षात रहातात. विशेष म्हणजे कुठलेच निसर्गसौंदर्य त्या चित्रीकरणात नसुनही केवळ अभिनय आणि रेखा-विनोद च्या केमीस्ट्री मुळे फारच रोमँटिक वाटतात आणि म्हणून लक्षात रहातात.
१. आप की आंखो मे कुछ (त्यात लता ते मधेच हसते ते फार गोड आहे. पण आमची आशा असती तर अजून कमाल हसली असती, असो! )
२. तेरे बिना जिया जाये ना (ह्या गाण्यात रेखा गाण्यात मग्न असते आणि विनोद घरात येऊन भिंतीमागे लपून गाणं ऐकत असतो, रेखा विनोदला पहाते आणि एक छान रोमँटिक लुक देते, मग गाण्यात थोडा पॉ़ज आणि पुन्हा सुरू, खतरनाक रोमँटिक प्रकरण आहे ते सगळंच :).

नाहीतर त्या काळातल्या शिणेमात, असा हिरो लपून आपल्याला पहातोय असं दिसलं की हिरॉईनी लगेच अय्या,इश्श किंवा तोंडात कलिंगड जाईल एवढा आश्चर्याचा 'आ' करत असत किंवा घाईची लागल्यासारखी बाथरूम सॉरी बेडरुम कडे पळत जात आणि लाजत आपल्या शरीराचा डोलारा बिछान्यावर आदळत...अर्रे क्काय!!!!

नासिर हुसेनच्या 'जो जीता वही सिकंदर'मधील 'पहला नशा पहला खुमार' -

अतिशय प्रसन्न, उत्साही चित्रिकरण. जवळपास संपूर्ण गाणे मंद गतीत सादर करण्याचा हिंदीतला बहुधा पहिलाच ‌प्रयत्न. त्यापूर्वी मणिरत्नमने तमिऴमध्ये हा प्रयोग 'थलपती'मध्ये 'काट्टुकुयिलं' या होळीच्या गाण्यात केला आहे.

हिंदीत हे गाणं 'होली आयी मस्ती छायी' म्हणून प्रदर्शित. मणिरत्नमच्या त्या काळच्या अनेक चित्रपटांत (उदा. अंजली, गीतांजली, इ.) गाण्यांच्या आणि दृश्यांच्या चित्रिकरणासाठी माणसांच्या पाठीमागून प्रखर पांढरा प्रकाश सोडून चेहर्‍यावरील भावांऐवजी फक्त आकृतीकडांनी वेगळा दृश्यपरिणाम साधण्याचा प्रयत्न.

----

बिजॉय नांबियार दिग्दर्शित 'शैतान' चित्रपटातले 'खोया खोया चाँद' हे गाणे अनेक बाबींमुळे लक्षात राहिले आहे. मुस्लिम वस्तीतल्या जुन्या चाळीतला एक चिंचोळा बोळ, आवाजाची बटने गरागरा फिरवणारा मुलगा, मंद गतीत खाली पडून ग्लास फुटताना सुरू होणारे पार्श्वसंगीत, दोन इन्स्पेक्टर नि केनियाचे कोकेन विकणारे गुंड यांचा गोळीबार, खाटेला बांधलेली एक जर्मन मुलगी, बुरखे घेतलेला सैरावैरा धावणारा कंपू, गच्चीवर नमाज पढणारे मुस्लिम, निळ्या आकाशाच्या पार्श्वभूमीवर कापसाच्या ढिगार्‍यात मंद गतीत उडी मारताना दिसणारी कल्की, आपण काय करत आहोत नि काय करणार आहोत याची सुतराम कल्पना नसलेले ढिगार्‍यात विसावलेले तरुण/तरूणी नि या सर्वांसोबत जाणारा 'सुमन श्रीधर'चा पार वेगळा आवाज. इतक्या सगळ्या असंबद्ध घटकांना बांधून कथानक पुढे नेणारे हे गाणे चित्रपटगृहात पाहणे हा एक जबरदस्त अनुभव होता. मंद गतीतल्या दृश्यांच्या प्रभावी वापराचे एक उदाहरण.

(मंद दृश्य दाखवताना गाण्याची गतीही त्यासोबत अचानक मंद करण्याचे उदाहरण म्हणजे 'सामना'मधील 'कुणीतरी अशी पटापट गंमत आम्हां सांगील काय' )

माझी अनेक आवडती गाणी प्रतिसादांमध्ये आली आहेत. याशिवाय पटकन आठवलेली म्हणजे,

१. मन आनंद आनंद
https://www.youtube.com/watch?v=_Trk-dB34a8
२. कौन आया कौन आया
https://www.youtube.com/watch?v=_Trk-dB34a8
३. रात भी है कुछ भीनी भीनी
https://www.youtube.com/watch?v=6jHCOLUsW6I

अत्यंत सुंदर चेहेर्याचा इतका भुरळ घालणारा वापर गेल्या दहा हज्जार वर्षांत झाला नसेल.

https://youtu.be/g2rFmmdUIbQ

राजकपूरचे प्रमुख पिच्चर जे आहेत अनाडी, श्री ४२० वगैरे ; त्यावरुन राज कपूर म्हणजे सालस, सज्जन ,भोळसट किंवा चिंतित अशाच पात्रांच्या भूमिकेत असतो असा माझा समज होता. मी पूर्वी एक मस्त गाणं ऐकायचो; ते प्रथमच पाहण्यात आलं; तेव्हा पडद्यावरची टवाळ,टारगट हावभाव करणारी व्यक्ती राज कपूर आहे; ह्यावर विश्वास बसेना. अगदि डिक्टो शम्मी कपूरसारखेच एक्स्प्रेशन्स, हालचालित तो तसलाच वाह्यातपणा. राज कपूरना अशा अवतारात प्रथमच पाह्यलं. मला ती व्यक्ती शम्मी कपूरच असावी असा डौट आहे.
आणि हो, गाणंही मस्तय. बहुतेक भैरवी आहे सुरेख.
https://www.youtube.com/watch?v=uD5Pe4k3myI
.
.
जनुकांच्या ताकतीला सलाम.

https://www.youtube.com/watch?v=HRhc_rBp4rk
.
.
आणि हो, त्यावेळी रंगून इतर पूर्व भारतापेक्षा बरच बरं होतं. लहान गावातले लोकं मोठ्या शहरात जातात तसं शेजारच्या म्यानमारची राजधानी 'रंगून'ला जायचे वाट्टं.
(स्वातंत्र्य मिळालं तेव्हा पाकिस्तान,म्यानमार हे भारतापेक्षा तुलनेनं जरा चांगल्याच आर्थिक स्थितीत होते म्हणतात. विशेषतः पाकिस्तानात सुपीक समृद्ध शेतीयोग्य भाग खूपच गेला पंजाब आणि बंगालकडचा; आणि म्यानमारचं इन्फ्रास्ट्रक्चर,सरासरी म्रुत्यूदर वगैरे भारताहून चांगला होता म्हणतात. )
ते खरं असेल तर त्या सामाजिक वास्तवाचा उल्लेख असलेलं लोकसंगीत म्हणता येइल की गाण्याला.
.
.
आणी ते तसं नसलं तरी माझं आवडतं आहेच. साधी माणसं, साध्या लोकांच्या साध्या भावना, हल्का हल्का डान्स (कमरतोड डान्स म्हणावं असं ह्यात असं काहिच नाही; सहजतेने केलेल्या स्टेप्स आहेत.)
.
.
एकूणात तुमचा संसार बरा चाल्ला असेल; आणि घरच्यांपासून जरा दूर कुठंतरी रहायला लागत असेल; अशावेळी ऐकलं तर अजूनच भावतं.
दूर असलेल्या जोडिदाराला "काय चाल्लय, कसं चाल्लय" ह्या प्रश्नाचं मिश्किल उत्तर म्हणून फोनवर ऐकवावं. :)

https://www.youtube.com/watch?v=VVOs_ATjikQ
.
.
ह्या गाण्यातले नायक-नायिका अजिबात परिचित वगैरे नाहित. गाणंही कोणत्या पिच्चरातलं ठौक नै.
पण गाणं सुपरहिट आहे. लोकांना ठाउक आहे. एकदा ऐकलं की दिवसभर तोंडात येत राहतं; कानात घुमत राहतं.
कानात वाजणार्‍या टेपला बंद करण्याचं बटन तर नसतच.
मूळ धून , ठेका कुठून्तरी ढापला असावा असा मला डौट आहे.

पन्नासच्या दशकातल्या टिपिकल हावभावांचा अभ्यास करायचा; तर हे गाणं आवर्जून 'पहावं'.
ऐकायला तर मस्त आहेच. 'चली चली रे पतंग मेरी चली रे'...मस्त.
.
.

https://www.youtube.com/watch?v=UOPkIpYEWlA

https://www.youtube.com/watch?v=XXoxYcO77b0
.
.
"हम्ये तो लुट्ट लिया म्यिल्के उस्न वालों ने "
.
.
गाण्यातलं मुख्य पात्र -- ज्यानं लांब फडकं बांधलय डोक्याला अरबस्टाइल, त्याचे एक्स्प्रेशन्स मस्त आहेत. गाण्याचे बोल, आशय जो आहे; ज्यात कळवळून शिव्या दिल्यात; तक्रार केलिये; त्यास चपखल असे त्याचे (बर्रेचसे नाटकी का असेना) हावभाव आहेत. मस्तच.

https://www.youtube.com/watch?v=M0BOplp0SGc
.
.
"ऊ ला ला..." हे आधी पाहिल्यावर अगदिच विचित्र्,भडक्क,बटबटित वाटलं.पंण त्या पिच्चरच्या ("डर्टी पिक्चर"च्या) संदर्भात पाहिल्यास हे खूपच परिनामकारक, नेमकं वाटतं. थोराड नसीरचं हिरो असणं; चेहर्‍यावर बेफिकिरी, थुलथुलीत विद्याचा ड्यान्सरुपी थयथयाट, पब्लिकचं हपापल्यासारखं करणं; सगळच भडक्क.

https://www.youtube.com/watch?v=FSpgQ-6NUNc
.
.
तम्मा तम्मा लोगे...
.
.
बप्पीदा अ‍ॅट हिज ब्येश्ट.
अर्थात ह्या सगळ्यातली कोणती वरैजनल आहेत; कोणती नाहित हे काहिच ठाउक नाही.

https://www.youtube.com/watch?v=Vdl6Vbj27xY
.
.
बालक पालक मधल्या पोरांनी ह्या सीनमध्ये केलेली कामं आवडली.

रेहमानचे संगीत आणि प्रभूदेवाचे अशक्य छपरी चाळे यामुळे 'हमसे है मुकाबला'ची पट्टीरॅप आणि 'ऊर्वसी' ही गाणी अतिशय लक्षात राहिलेली आहेत. एवढा कळस पण तरी हसू आणणारा छपरीपणा इतरत्र पाहिल्याचे आठवत नाही.

त्याचबरोबर हे चावट गाणे आणि त्यातले खट्याळ आज्या-काकवांचे चित्रिकरणही भारी आहे.

या गाण्यांच्या यशात संगीताचा वाटा चित्रिकरणापेक्षा अधिक जास्त आहे हे मान्य पण तरी त्यातल्या वेगळेपणामुळे ती लक्षात रहातात.

इथे उल्लेखलेली बरीचशी गाणी माझ्याही फेव्हरीट लिस्ट मधे आहेत. परत सगळी ऐकते आहे.
आणखी काही --

१) https://m.youtube.com/watch?v=pueoTXV6FLY

चित्रलेखा चित्रपटातील -- संसारसे भागे फिरते हो ...
स्वर. लता आणि अभिनेत्री -- मीना कुमारी

२) https://m.youtube.com/watch?v=-6TTKHBiT6Y
दीवाने हम -दिवाने तुम -- यात अगदी वेगळ्या रूपातली हेलन दिसते आहे.

३) https://m.youtube.com/watch?v=UC3F3zByL3I
ठाडे रहियो .. यातील संगीत , अभिनय, चित्रीकरण सारे काही अविस्मरणीय आहे.

अशोका मधलं 'ओ रे कांची कांच कि पुडिया', गाण्याची चाल, न्रुत्य आणि बोल यामुळे खूप आवडलं. कधीही, कितीही वेळा ऐकलं तरी बराच वेळ ठेका डोक्यात घोळत राहतो.
https://www.youtube.com/watch?v=JcD6cdHmiiU

शायनी अहूजा आणि सोहा अली खान यांच्या खोया खोया चांद मधली -
'खोया खोया चांद'-
https://www.youtube.com/watch?v=2zf_gRe3yWk

'ये निगाहे'- https://www.youtube.com/watch?v=-WZzuFhX4Z4

'थिरक थिरक'- https://www.youtube.com/watch?v=N-XL-CBc2-s

या तिनही गाण्यांचे चित्रीकरण, बोल आणि ठेका जाम आवडतो.

चक्क 'मुगल-ए-आझम'मधलं 'प्यार किया तो डरना क्या' कसं काय नाही आठवलं कुणालाच?

त्यातल्या त्या आरशांचं कौतुक मी इतका काळ ऐकलं होतं, की प्रत्यक्ष मोठ्या पडद्यावर रंगीत आरसे पाहिले तेव्हा मला काहीच वाटलं नाही.

अवांतरः
पुढे बसलेले एक गृहस्थ उत्तेजित होऊन सगळा सिनेमा आधीच म्हणून टाकायच्या प्रयत्नात होते. त्यांना आवरणार तरी कितीदा? मला मजाच वाटायला लागली. नंतर नंतर सलीम आणि अकबराचे संवाद म्हणताना त्यांची तारांबळ होत होती, तेव्हा तर अजूनच मजा. शेवटी 'सिनेमा परत बघू आपण. याचं होऊ दे.' असं म्हणून मी पडद्यावरची गोष्ट दुय्यम ठरवून काकांचा आनंदच बघायला घेतला!

आणखी एक सदाबहार गीत

चित्रपट ज्वेल थीफ

https://m.youtube.com/watch?v=YnfJ-dEmdaM

श्रवणीय आणी तितकच दर्शनीय सुद्धा

याच चित्रपटातील "होटों पे ऐसी बात मै .. " देखील छान आहे.

वैजयंतीमालाची बरोबरी करू शकतील अशा नृत्यंगना , हाताच्या बोटावर मोजता येतील इतक्याच असाव्यात.

.

हे गाणं (थोडंसं चित्रीकरण काळपट आहे) दिलीप व मधुबाला च्या पडद्यावरच्या रोमँटिक "फूल खिले चमन चमन" साठी आवडतं. (यालाच ऑन स्क्रीन केमिस्ट्री म्हणतात का ?? ) गाणं असं चढत जातं जशी एखादी पिनो न्युआर चढत जावी तसं. सज्जाद सारख्या मनस्वी कलाकाराने दिलेले संगीत, तलत ने लताबाईंच्या तारसप्तकाशी जमवून घेतलेले आहे असे स्पष्ट जाणवते. पण गाणं लाजव्वाब. याची चांगली हाय-डेफिनिशन ऑडिओ+व्हिडिओ मी अनेक वर्षे शोधतोय.

---------------

.

या गाण्यात नूतन च्या अदा एकदम कातिलाना. "तुम अगर मेरी नही तो परायी भी नही" असं तो म्हणतो त्यानंतर ती गुच्छाने आपला चेहरा झाकते ते घायल करून टाकणारे. दिल पे छुरिया चलाती है वोह. "तुम हसीं हो तुम्हे सब प्यार करते होंगे" या दुसर्‍या कडव्यात व नंतर "फूल की तरहा हंसों" या तिसर्‍या कडव्यात सुद्धा तिच्या अदा "हुआ जो तीर कोई नीमकश तो क्या हासिल" ची आठवण करून देणार्‍या.

एकुणात हे गाणं पडद्यावरील नूतन व राज यांच्या "आदानप्रदानां" बद्दल लक्षात रहावे. मुकेश व रोशन दोघांनी आपापले काम चोख केलेले असले तरी.

लक्षात राहिलेली बरीचशी वर येऊन गेल्येत. ही अजून काही.

'चलो दिलदार चलो' आणि 'अजीब दास्तां है ये' त्यातल्या नदी आणि होडीमुळे.

जब वी मेटमधलं 'आओगे जब तुम साजना'.

'कजरारे'.

'एकदोतीन चारपाचछे..', लज्जामधलं 'बडी मुश्कील', अंजाममधलं 'चनेके खेतमें' माधुरीमुळे.

आपके है कौनमधील 'ये मौसम का जादू है मितवा' -दीक्षितच्या लाल ड्रेसमुळे आणि शेतात बसल्याबसल्या मासिकंबिसीकं आवरून ठेवत असल्याचं दाखवलंय त्यामुळे.

ऋषिकेशच्या घुसळकुमारीचं ( :p ) 'अरे जारे हट नटखट' आणि 'तुम्हावर केली मी मर्जी बहाल'.

मेघना, या धाग्याबद्द्ल परत परत शतशः कौतुक. काही नविन गाणी कळली. कितीतरी गाणी नव्याने कळली. आठवणीतली काही गाणी ताजी झाली.

https://www.youtube.com/watch?v=xxjvz-WGhaE&t=0s&index=34&list=PLo4u5b2…
या गाण्याच्या सादरीकरणाइतके उत्तम सादरीकरण मला आठवत नाही.

'आज फिर जीनेकी तमन्ना है' .................... अतिशय सुंदर सादरीकरण. जितकं गोड गाणं वहीदाचा तितकाच सुंदर, खळखळत्या झऱ्यासारखा अभिनय.
https://www.youtube.com/watch?v=BpLyDTEw3Z4
____________
मेघनाने परत यावे.

चुपके चुपके चित्रपततील अब तो सजन सावन मे गाणे . शर्मिला टागोर आणि सगळ्याऺचाच उत्तम अभिनय!

आणि प्यासा!!! ये दुनिया अगर मिल भि जाये तो क्या है म्हणणारा उध्वस्त गुरु दत्त . तो जेव्हा ख्रिस्ता सारखा दोन हात दाराच्या चौकटीवर ठेवून उभा रहातो तेव्हा आईशप्पथ अंगावर काटा येतो. हम आपकी आखोंमें इस दिल्को बिछादे तो गाण्याचे चित्रिकरण पण अप्रतिम आहे.

पुन्हा एकदा हे सर्व वाचताना, ऐकताना छान वाटले.

Love Per Square Foot हा सिनेमाच खूप गोड होता. त्याचं शीर्षकगीत एकदाच ऐका - एकदम डोक्यात फिट्ट बसेल!
https://youtu.be/ES7eGJXLNe4

ह्याची कोरिओग्राफी इतकी सहज वाटते! ऐकलं की उत्साह येतो
https://youtu.be/6vKucgAeF_Q

October सिनेमातलं 'मनवा रुआ सा' हे अगदी 'गेहरा दर्द' कॅटेगरीतलं
https://youtu.be/KHIJmehK5OA

मला वाटतं आजकाल जग जवळ आलंय तितकंच, कामा निमित्त प्रवास, नवरा बायकोंनी करियर साठी वेगवेगळ्या शहरात राहणं, हे पण बरेचदा दिसतं ... कदाचित अनिवासी भारतीय म्हणूनपण असेल, हे गाणं खूप म्हणजे खूपच सेंटी करून जातं
https://youtu.be/3EfX3kAM1Ks