मनोरथाच्या वाटेवरती
भू-कवचा विंधून धरेच्या गाभ्याशी जाईन
शून्य गुरुत्वाकर्षण तिथले अधांतरी मोजेन
निंबोणीचे रोप कोवळे चन्द्रावर रुजवीन
अंगाईचे शब्द बदलूनी पुन्हा लिहून काढीन
जर्द तांबडी मंगळमाती शनीवरी शिंपीन
शनि-मंगळ मग युती अनोखी एकवार पाहीन
राहू-केतुची जोडगोळी मग समक्ष बघण्यासाठी
चंद्रसूर्य कक्षांच्या अलगद सोडवीन निरगाठी
सात अश्व सूर्याचे - त्यांना थोपटीन प्रेमाने
त्यांचा दाणा , पाणी , खरारा करीन मी निगुतीने
कृष्णविवर सैराट , भटकते हुडकून मग काढीन
गळाभेट घेईन तयाची -त्यात विरुन जाईन
मनोरथाच्या वाटेवरती वास्तव पसरी काटे
त्या काट्यातून फूल फुलवी जो त्याचे संचित मोठे