दिवसातून छप्पन वेळा
दिवसातून छप्पन वेळा
माझा चेहेरा बदलत असतो
आरश्या पाठचा अचपळ पारा
नसानसातून दौडत जातो
दोन देतो दोन घेतो
चेहेरा तेव्हा निब्बर होतो
टेक्नोमंद ठरतो तेव्हा
थोडा थोडा कोकरू होतो
कोsहं प्रश्न पडतो तेव्हा
मुमुक्षू मी असतो खास
कटिंग सोबत बिडी पिताना
मीच टपोरी टाईमपास
अचाट काही जेव्हा बघतो
अफाट काही जेव्हा ऐकतो
अतर्क्याची हाक ऐकून
अवघा चेहेरा कुतूहल बनतो
जुनी गाणी, जुने छंद,
वार्यासंगे विस्मृत गंध,
दर्वळतात भोवती जेव्हा
चेहेरा कवळा होतो तेव्हा
लोलक तोच, तिरीप नवी
जुनीच कविता, नवा कवी
अनंतरंगी अनवट खेळ
बघायचा, तर हीच वेळ
प्रतिक्रिया
फार आवडली
कविता फार आवडली.
> जुनीच कविता, नवा कवी
येस. मर्ढेकरांची झाक जाणवतेच.
- जयदीप चिपलकट्टी
(होमपेज)
मस्त
छान कविता. आवडली
भांबड आलं
आवडली कविता
पद्यरचनाही लयबद्ध आहे.
आवडली
लयबद्ध कविता अर्थानेही उजवी आहे.
आवडली.
आवडली.
बेस्ट!
हा कवि एक एक कवीचा
हा कवि एक एक कवीचा कवितासंग्रह घेऊन कविता लिहायला बसतो ( कधी कुसुमाग्रज, कधी मर्ढेकर कधी बहिणाबाई कधी बालकवि ) ओरिजिनल काहीच नाही. याने लिहिलेली एक ओळ तरी इथे कुणाला लक्षात राहिली आहे का ?
गर्दीतला दर्दी
याने लिहिलेली
एक ओळ तरी इथे कुणी पाहिली आहे का ?