खरबड खरबड पाल...
खरबड खरबड पाल
ओबडधोबड गाल
जाडेभरडे डोळे
ना हाले ना डोले
शिकार करण्यासाठी
फिरते भिंतीवरती
जीभ करते लपलप
पोट करते धपधप
शिकार येते कोठून
कळते हवा चाटून
जवळ येताच किडा
किड्याचा करते विडा
खरबड खरबड पाल
बोला, हातात घ्याल ?
- ग्लोरी
प्रतिक्रिया
हा हा हा! जरा संथ प्रकारच्या
हा हा हा!
जरा संथ प्रकारच्या चालीत फिट्ट बसतेय. आज घरी मुलीला दाखवतो ऐकवून.
आभार!
- ऋ
-------
लव्ह अॅड लेट लव्ह!
..
जवळ येताच किडा
किड्याचा करते विडा
हे फक्कड..
ई ई ई
ई ई ई
हा हा , माझ्याही तोंडात
हा हा , माझ्याही तोंडात वाचल्या बरोबर ई ई असंच आलं .
!
पालींची बदनामी थांबवा!!!!!!
+१००
ईईईईईईईईईईईईईईईईईईईईईईईईईई!!!!!!!!!!!!!!!!!!
किती दिवसांनी ऐकलं खरं बडबड
किती दिवसांनी ऐकलं खरं बडबड गीत.
मस्त.
मस्त.
धन्यवाद मित्रहो !!!
धन्यवाद मित्रहो !!!
तुमच्या
तुमच्या आत्तापर्यंतच्या सर्व कविता आवडल्या होत्या. पण 'पाल' हा विषय माझ्या अंगावर काटा आणतो, म्हणून ही आवडली नाही. कारण पालीचा खरबड स्पर्श मी अनुभवला आहे.
भारतीय पद्धतीच्या संडासात बसले असताना, जर छतावरुन एकदम पाठीवर पाल पडली आणि तिने पंजाने तुम्हाला धरुन ठेवण्याचा प्रयत्न केला, तर तुमची काय तात्काळ प्रतिक्रिया होईल, तीच माझी झाली. तात्काळ उठून उभे राहिल्याने ती पूर्ण वाढीची 'वळवळ' खाली भांड्यात पडली आणि वर येण्याचा प्रयत्न करु लागली. प्रसंगावधान राखून मी साखळी ओढली म्हणून बरं झालं! नाहीतर तसेच बाहेर यावे लागले असते.
या अपघाताचा माझ्या 'बालमनावर' कायमचा परिणाम झाला आहे.
बाप रे!!! हॉरिबल!
बाप रे!!! हॉरिबल!
...
म्हणजे, तुमच्याकडच्या पाली संडासातसुद्धा यायच्या? पुण्यात आमच्याकडे कित्येक वर्षे पाली आहेत, पण (१) त्यांतील एकही कधीसुद्धा संडासात आली नाही (त्या सर्वांनी आपले कार्यक्षेत्र हॉल आणि बेडरूममधील ट्युबा आणि फार फार तर स्वयंपाकघर, एवढेच मर्यादित ठेवले), आणि (२) कधीही आमच्या अंगावर, जेवणात वा स्वयंपाकात उडी मारली नाही, वा अन्यथा आमच्यावर हल्ला केला नाही. (किंबहुना, आपले अंतर राखून असायच्या.)
तुम्हालाच असले अनुभव कसे काय येऊ शकतात? (मला वाटते, त्या पालींना तुम्ही 'आपल्यापैकी' वाटत नसावेत. अवर पाल्स वेअर यूज़्ड टू अस, अॅंड वी टू देम. अँड वी ह्याड अॅन अनरिटन म्यूच्युअल नॉन-अग्रेशन प्याक्ट.)
असो; यावरून एक विनोद आठवला. एकदा एक आशावादी आणि एक निराशावादी असे दोन मित्र रस्त्यातून चाललेले असता त्यांच्यात वाद होतो. निराशावादी आशावाद्याला म्हणतो, की कसे रे तुला सगळ्यात चांगले दिसू शकते? तर आशावादी उत्तरतो, की हे सगळे दृष्टिकोनावर अवलंबून असते; जर चांगले पाहायचेच असेल, तर काय वाट्टेल त्यात चांगले पाहता येते. निराशावादी म्हणतो, शक्यच नाही. एवढ्यात, आकाशातून चाललेले एक र्याण्डम पाखरू आशावाद्याच्या शर्टावर पसायदान करते. निराशावादी वदतो, आता याच्यात तू काहीतरी चांगले कसे पाहू शकतोस, ते दाखवच! त्यावर आशावादी म्हणतो, की हत्ती उडू शकत नाहीत, ही देवाची कृपा नाही का?
तर सांगण्याचा मतलब, तुमच्या संडासात वटवाघळे नव्हती, ही (मानत असाल किंवा नसाल, पण) परमेश्वराची काय कमी मेहेरबानी आहे?
(अवांतर)
पाल-पिटेशन्स???
लोल
पाल-पिटेशन्स???
_____/\______
काल मुलीला वाचुन दाखवली. तिला
काल मुलीला वाचुन दाखवली.
तिला नाही आवडली. (तिलाही पाल नाही आवडत)
पण सगळी विस्फारलेल्या डोळ्यांनी ऐकली शांतपणे. शब्द डोक्यात बसलेत कारण काल रात्री पार्किंगमधील पाल दाखवताना तीने "ए बाबा, ती बग खल्बल खल्बल पाल!" असं सांगितलं
- ऋ
-------
लव्ह अॅड लेट लव्ह!
http://bashkalbadbad.blogspot
http://bashkalbadbad.blogspot.in/2009/03/blog-post_13.html
हे वाचले आहे का ?
हे ब्लॉगकर्ते म्हणजे 'न'वी बाजूच असणार.
रेडी रेफरन्ससाठी चोप्य पस्ते:
नाही, बाष्कळ बडबड तर आपल्या
नाही, बाष्कळ बडबड तर आपल्या ’जृंभणश्वाना’चा. फार तर जृंभणश्वानाचे नि ’न’वी बाजूंचं गेल्या जन्मी काहीतरी नातं असणार, इतकं म्हणीन.
-मेघना भुस्कुटे
***********
तुन्द हैं शोले, सुर्ख है आहन