Submitted by नील on रविवार, 26/07/2020 - 14:06
सकाळी दिनेशभाईंनी लवकरच बोलावलं होतं.
शार्प ९ ला पोचलो.
ह्या वेळीस सुशीलभाईची टॅक्सी होती.
सिमला हाऊसला.
हा मलबार हिलच्या अल्ट्रा पॉश लोकवस्तीतला एक थोडा गरीब घेट्टो.
सुशीलभाई गोरा घारा गुटगुटीत बाळासारखा प्रेमळ माणूस.
त्यानी आपल्या टॅक्सीच्या खोडी आणि टिपा निगुतीनं समजावून सांगितल्या.
सकाळी साधारण अशी भाडी मारली.
मलबार हिल ते ग्रॅण्टरोड स्टेशन:
इकडे कंबाला हिलच्या फ्लायओव्हरखाली सिग्नलवर थोडा कन्फ्युज होऊन गाडी पुढे लावली.
गवालिया टॅंकवरून येऊन पेडर रोडला राईट मारणारी लोकं माझ्यामुळे थोडी ब्लॉक झाली.
Submitted by नील on रविवार, 19/07/2020 - 02:41
आज टॅक्सी घेतली आणि जवळच हँगिंग गार्डनला थांबलो.
लहान बाबू असताना गेलेलो म्हातारीच्या बूटाजवळ ते कैक वर्षांनी आज गेलो.
एका साध्याश्या म्हातारबाबांना फोटो काढायला सांगितला त्यामुळे त्यांची फिगर... आपलं सॉरी फिंगर किंचित दिसतेय.
काइंडली ऍडजस्ट!
मग हँगिंग गार्डन वरून आमच्या संजूदादा सारख्या एका टकलू माणसाला क्रॉफर्ड मार्केटला सोडला.
Submitted by नील on रविवार, 12/07/2020 - 01:03
आज दिनेशभाईंनी त्यांची स्वतःचीच टॅक्सी दिली.
ह्या वॅगन-आर बाई कचकावून साडे-पाच लाख किलोमीटर चाललेल्या.
इकडे आपण च्यायला गाडी एक लाख किलोमीटर चालली की रेस्टलेस व्हायला लागतो.
पर्स्पेक्टीव्ह पर्स्पेक्टीव्ह म्हणतात ते हेच असावं बहुधा!
तर आधी दिनेशभाईंनाच ग्रॅण्ट रोड स्टेशनला सोडलं.
लगेचच एका कपलचं भाडं मिळालं.
गाडी जुनी तिला पॉवर स्टिअरींग नव्हतं.
स्टेशनवर टर्न मारता मारता हात भरून आले.
माझ्या मस्का व्हेन्टोची फार याद आली.
कपलला भारतीय विद्याभवनला जायचं होतं.
ही लोकेशन्स पहिल्या दिवसासारखीच.
Submitted by सृजन on शुक्रवार, 10/07/2020 - 20:34
कोरोनाचा हाहा:कार मार्च-एप्रिलच्या काळात सुरू झाला आणि जगभरातल्या सगळ्या सेवाभावी संस्था झडझडून कामाला लागल्या. दहा हात कमी पडतील अशा झपाट्याने लोकं काम करत होते/आहेत. परदेशाबरोबर भारतालाही या कोरोनाचा फटका बसायला सुरुवात झाली होती. रोज सगळीकडे देशोधडीला लागलेल्या मजुरांच्या बातम्या, उद्या खायला काय अशी चिंता पडलेल्या साध्यासुध्या लोकांच्या बातम्या वाचून काळजी वाढायला लागली होती. परदेशात असताना स्वत:च्या देशाबद्दल असे काही वाचले की, मोठी अस्वस्थता येते, आणि अशावेळी उचलून पैसे देणे हा मदत करण्याचा एक ठोस उपाय असतो.
Submitted by शाम भागवत on सोमवार, 06/07/2020 - 09:44
मे २००७ च्या सुरवातीला जीवनविद्या मिशने मांडलेल्या तत्त्वज्ञानाचा अभ्यास करायला मला सुचवले गेले होते. मला माझ्यातल्या नकारात्मक भावनांवर ताबा मिळवण्यासाठी हे सुचवले गेले आहे हे मला त्यावेळी माहीत नव्हते. २००७ च्या सुरवातीपासून अंदाजे दीड वर्षे मी अभ्यास करीत होतो.
Submitted by नील on रविवार, 05/07/2020 - 23:58
टॅक्सी मिळत नसल्याने माझा मोजो जरा ढिला पडत चालला होता.
वीकेंड्स फ्री ठेवले होते टॅक्सी चालवायची म्हणून...
पण टॅक्सी मिळत नसल्याने वैतागून साल्साचा क्लास लावून टाकला.
केतकीचा पुण्यात बचाता क्लास आणि माझा मुंबईत साल्सा असं थोडे शनिवार-रविवार चालू होतं.
तशाच एका शनिवारी रात्री केतकीचा मेसेज आला:
गुड न्यूज टुमारो इज युअर मीटिंग.
१० :३० मॉर्निंग हॅंगिंग गार्डन सिमला हाऊस.
दिनेश भाई ...
ही होल्ड्स ३ टॅक्सीज !
मी थरथरलोच.
फायनली...
Submitted by सामो on शुक्रवार, 03/07/2020 - 19:47
.
Submitted by नील on बुधवार, 24/06/2020 - 00:50
निघताना नाही म्हटलं तरी आतून थोडं हलकं वाटत होतं.
युनिव्हर्सच्या जगड्व्याळ...(बाय द वे हा 'जगड्व्याळ' शब्द भारी आवडतो मला) भांड्याला आपण सूक्ष्म काही का होईना पोचा मारला असं काहीतरी फिलींग येत होतं.
थोडा खुशीतच नाशिकच्या निवांत रस्त्यांवरून सरसर परत निघालो.
जाता जाता दिसलेला एका निवांत सरकारी कॉलनीतला हा देखणा रस्ता:
Submitted by मेधा कुळकर्णी on गुरुवार, 18/06/2020 - 23:48
साधकबाधक चर्चा करून आमच्या सोसायटीने मदतनीस बायकांना बोलावलं. तसं कळवल्यावर आमची मंदा म्हणाली, घरी बसून पगार खाणं बंद होऊदे. आणि धावत आली कामासाठी.
Submitted by म्रिन on गुरुवार, 18/06/2020 - 00:03
करोना (कोरोना?) पसरला त्याला तीन महिने होत आले. आरोग्य आणि नोकरी यांची अनिश्चितता यांनी आपल्यापैकी अनेकांना या काळात केव्हा न केव्हा पछाडलं असणारेय. तसंच सलग इतके दिवस घरी अडकून पडल्याचे दुष्परिणाम वेगळेच. त्याबद्दल पुन्हा केव्हा तरी.
पाने