एका जगात...
एका जगात अनेक जगं
अनेक माणसं एका माणसात
रावणाच्या दहा तोंडांतलं
एक तोंड रामाचं
एक सीतेचं
एक लक्ष्मण एक बिभीषण
एक हनुमान
कुंभकर्ण एक एक वाली
एक शूर्पणखा
आणि एक मंदोदरीदेखील
एका वास्तवात अनेक वास्तवं
अनेक स्वप्नं एका स्वप्नात
तुझ्यात एक मी आणि
माझ्यात एक तू
हे भल्तंच रोमँटिक
आणि सोडून द्यायचं अस्तं
जे जे रोमँटिक ते ते आजच्या
काळात
हास्यास्पदय म्हणतात ते
एका भगव्यात लाल आणि पिवळा
एका हिरव्यात पिवळा आणि निळा
यांचं काय करायचं?
आणि एका पांढर्यातून येतात सगळे
एका काळ्यात लोपतात
त्याचं काय?
प्रतिक्रिया
निद्रानाशावर उत्तम उपाय
ही कविता निद्रानाशावर उत्तम उपाय. रात्री परत वाचून पाहतो.
उपयोग झाला का?
शांत झोप लागली असेल तर सांगा; मीही मग आज रात्री पुन्हा वाचून पाहीन म्हणते.
अख्खा संग्रह वाचला, तर कोमात जाता येईल का? आणि कायमचं झोपायचं तर किती संग्रह वाचावे लागतील, असे दोन उपप्रश्नही मनात आले.
काय करू आता धरूनियां भीड
नि:शंक हे तोंड वाजविलें
नव्हे जगीं कोणी मुकियाचा जाण
सार्थक लाजोनि नव्हे हित
नक्की कल्पना नाही, पण...
कोमात जायचे असेल, तर आख्खा संग्रह, आणि कायमचे झोपायचे असेल तर असे असतील नसतील तेवढे सगळे संग्रह, वाचण्याऐवजी कोणी टाळक्यात हाणल्यास (संग्रहांचा) उपयोग होण्याची शक्यता अधिक वाटते.
भरपूर. गाढ झोप लागली.
भरपूर. गाढ झोप लागली.
कल्पक
कल्पक.
माझा अतिचिकित्सकपणा म्हणा -- रावणाच्या "अन्य" तोंडांकरिता नऊ अन्य नावे आहेत याची मी मोजून खात्री केली.
थॉट
शैलीमुळे थॉट मारला जाणे ही मोठीच समस्या आहे.
रावणाच्या तोंडांची उपमा
रावणाच्या तोंडांची उपमा आवडली, पण एकंदरीत कविता काहीशी बाळबोध वाटली.
कविता बै तुम्हाला
कविता बै तुम्हाला "अपाविमं"वाल्यांनी झोडपून काढण्याचा उपद्व्याप केलाय. तुम्ही काही उत्तर का देत नाही.