जियो राघवन! अर्थात अंधाधून!

वि सू -तुम्ही अंधाधून चित्रपट पाहिला नसेल तर खाली लिहिलेलं मुळीच वाचू नका. उगाच मनस्ताप कशाला? आधी चित्रपट बघा, नक्की बघा. मग वाचा किंवा वाचू नका
हा घ्या ट्रेलर.

===================================================================================

तुमचं असं कधी झालंय का की तुम्ही एखादा पिक्चर "आवडायला हवा" हे ठरवूनच पिक्चर बघायला गेलाय? असं झालं की थोडी गोची होते.

"जॉनी गद्दार" बघून राघवनची भयंकर स्तुती केल्यावर नंतर त्याचा "एजंट विनोद" आला तेव्हा मी थेटरात धावलो होतो.

कसला कमाल चित्रपट असणारे अशी डोक्यात उगाच एक कीड होती.

पयल्या सीननंतरच ती मेली. एजंट विनोद आवडला नाही म्हणण्याइतका नावडला. एरवी आपण "बरा आहे तसा" "एकदा बघायला ठीक" अशा गुळमुळीत वाक्यांनी समीक्षा करतो. पण राघवनकडून माझ्या उंचावलेल्या अपेक्षा त्याने सपशेल खोट्या ठरवल्या असल्याने मी लोकांना मुद्दामच "अजिबात बघू नका" असेल सल्ले दिले.

मग बदलापूर आला. मी थोडा धसका घेऊनच बघितला. आवडला, पण जाम नाही. वरूण धवन नावाचं उर्मट वाटणारं कार्ट असल्याने असेल कदाचित.

पुल (अजून कोण?) म्हणतात तसं "ज्याला बघून उगाच एक ठेवून द्यावीशी वाटते" अशा चेहेऱ्याचा माणूस आहे वरूण धवन. बघूनच त्याच्या चहात थुकावंसं वाटतं. नवाज आणि हुमा कुरेशीमुळे उरलेला पिक्चर एन्जॉय केला मी. नावाला मात्र मनापासून दाद - "बदलापूर". लोललोललोल

मग राघवन गुल झाला. मी पण खूप पिक्चर पाहिले नाहीत थेटरात, सामोसेसुद्धा थेटराशिवाय बाकी ठिकाणी सहज मिळायला लागले आणि तेही एक कारण कमी झालं. माझा एक मित्र अम्रीकेत सामोसे खायचे झाले की एका कळकट थेटरात जाऊन हिंदी पिक्चर बघायचा. "बॉबी जासूस" हा चित्रपट त्याने केवळ सामोश्यासाठी पहिला. असो.

मग अगदी अचानक "अंधाधुन" अशा नावाच्या चित्रपटाचा ट्रेलर व्हॉटसअँपवर येऊन पडला. आई शप्पत न सांगता कळलं की राघवन परातलाय.

आधी मी पिक्चरचं नाव "अंदाधूंद" असं वाचलं आणि मग ते "अंधाधून" आहे असं समजलं.

मी असं ऐकलं की श्रीराम राघवनला चित्रपटाचा ट्रेलर पूर्ण काळोखात दाखवायचा होता. पण बाकीचे लोकं (प्रसिद्धी वगैरे) म्हणाले की नको म्हणून. तसं केलं तर कदाचित लोकांना कळणार नाही. खरं खोटं राघवनलाच ठाऊक, पण त्याच्या कल्पनेतला ट्रेलर बघायला मजा आली असती.

====*====

ष्टोरी वगैरे सांगण्यात काही मजा नाही. पण काही गोष्टी बेहद्द आवडल्या त्यांची यादी देतोय.

सुरूवातीलाच "चित्रहार" आणि "छायागीत" ह्यांना चित्रपट अर्पण केला आहे, ते मेजर आवडलं.

राघवन त्याच्या सगळ्याच पिक्चर्समधे जुन्या हिंदी चित्रपटांचे रेफरन्स पेरीत असतो. कित्येकदा ते उघड असतात (जॉनी गद्दारमधला अमिताभचा रेफरन्स) किंवा मग थोडे छुपे. अंधाधूनमधला उघड रेफरन्स आहे तो आपला एकेकाळचा सर्वोत्कृष्ट नट अनिल काकासाहेब धवन ह्याचा. त्याचे जुने सीन्स, गाणी आणि आजकालचा खराखुरा धवन हा त्याला स्वत:लाच पडद्यावर जगतो असं वाटतं. आपलेच चित्रपट दिवसातून १० वेळा पहाणे, गाडीत स्वत:चीच गाणी लावणे, यूट्यूबवर लोकांच्या कमेंट्स पहाणे इ.इ.

एकंदरीत अनिल धवनला "प्रमोद सिन्हा" हे क्यारेक्टर देऊन राघवनने जब्री मजा केलीये.

====*====

छुपा रेफरन्स मला वाटला तो पिआनोचा. जुन्या काळात कितीही फालतू हिरो असला तरीही तो पियानोवर गाणं वाजवून पोरीला बॉलरूममधून बेडरूमपर्यंत सहज घेऊन जाई. गरीब असला तर निदान पियानोच्या आजूबाजूला घुटमळत गाणं म्हणून आपली अगतिकता दर्शवून देई, कारण हिरवीणच पियानो वाजवी. ((बघा- धीरे धीरे मचल ए दिले बेकरार ह्या गाण्यातील अफाट अफाट चुत्या नायक.) १९५०-१९७० पर्यंतच्या पियानोसहित गाणी असलेल्या चित्रपटांचं एकूण चित्रपटांचं गुणोत्तर काढलं तर ते ०.५ च्या वर जावं असा एक अनभ्यस्त अंदाज आहे. म्हणजे जवळपास अर्ध्या अधिक चित्रपटांतून लोक पियानो वाजवीत.

एवढा पापिलवार असलेला पियानो अमिताभच्या हाणामारीत बहुतेक मोडला तो मोडलाच. आणि साडेसहा फुटांची शिडी पियानो वाजवेल तरी कशी? तेव्हा तेही बरोबरच आहे म्हणा. पण पियानो पूर्णपणे गुल झाला नसावा. कारण नंतरही चाकलेट हिरोंपासून ते अगदी सुनिल शेट्टीनेसारख्यानेसुद्धा त्यावर आपले हात साफ करून घेतले.

अशा पियानोचा राघवनने अंधाधूनमधे खुबीने वापर केला आहे. चित्रपटाच्या शेवटी क्रेडिट्सच्या वेळी राघवनने ही कल्पना अधिक स्पष्टपणे (ऐसीवरच्या उच्चभ्रूंनी मुरडलेली नाकं इथे कल्पावी) मांडली होती. पण थेटरात साला रिलिझच झाला नाही हा सीन. मी जवळपास प्रोजेक्टर थांबेपर्यंत वाट बघितली आणि तरीही सीन नाही म्हटल्यावर हातातला चिंगमचा कागद तसाच थेट्रात निषेध म्हणून टाकला.

====*====
एवढं सांगूनही पिक्चर न बघता इथपऱ्यंत वाचलंत तरी ठीके, पण पुढचे वाचू नका प्लीज. साला, मलाच तुमची काळजी.

पिक्चरमधले दोन सीन अतिउच्च वाटले मला. एक तर तो प्रेताची विल्हेवाट लावण्याचा सीन. केवळ अप्रतिम. माईम का काय म्हणतात ते. बॅगेतून हात बाहेर काढून मग घड्याळ आणि आंगठी काढणे, सिमी आत गेल्यावर आकाश आणि महेंद्रचं ऑकवर्ड पद्धतीने एकत्र असणं इ. इ.

दुसरा सीन म्हणजे सिमी आकाशला भेटायला येते तेव्हाचा किचनमधला भाग. कॅमेरा आकाशकडून सिमिकडे वळतो तेव्हा सिमीने "scream" सारखा खुन्याचा मुखवटा चढवलेला (आपल्याला आणि 'आंधळ्या' आकाशलासुद्धा) दिसतो. त्यानंतर उगाच खाकरून दिलेले एक्स्प्रेशन लाजवाब! हे क्यारेक्टर इरफान किंवा दीपक दोब्रिआलने वगैरे केलं असतं तर काय मजा आली असती- असा एक उगाच हावरट विचार माझ्या मनात आला तेव्हा.

====*====

बऱ्याच लोकांनी "इंटर्वलनंतरचा भाग" इतका आवडला नाही बुवा असं म्हटलंय, आणि ते थोडंफार खरंय. पहिल्या भागात आकाश, सोफी, सिमी, प्रमोद एवढ्या लोकांभोवती घुटमळणारा सिनेमा नंतर एकदम वेगळं वळण घेतो.

मला हा बदल सूक्ष्म बोचला, पण डॉ.स्वामी ह्या माणसाने जिंकलं आपल्याला. सॉलिड धमाल केलीये झाकीर हुसेनने -ह्याला मी कित्येक वर्षं शार्दूल ह्या त्याच्या जॉनी गद्दारमधल्या नावानेच संबोधायचो.

निव्वळ पैशांसाठे बेलाशक कुणाच्याही दोन्ही किडनी काढून विकणारा पण बायकोशी घरातल्या केबल कनेक्शनबद्दल वाद घालणारा बोलणारा डॉक्टर नंतर जेव्हा स्वत:ला "बेसिकली आय ॲम अ डिसेंट म्यान" म्हणतो, तेव्हा मला ते थोडं पटलं.

आणि नेहेमीप्रमाणे राघवनच्या सिनेमातली सगळी पात्रं चापलूस आहेत, कुणीही सरळसोट भाबडा म्हणता येईल असा एकपदरी आयुष्य जगणारा नाही. "everything is fair in survival".
प्रत्येकजण काहीतरी फसवेगिरी करतोय- नाईलाजाने किंवा सवयीने.

आणखी एक म्हणजे चित्रपटाच्या शेवटाबद्दल- मला राघवनची मुलाखत ऐकायचीये किंवा मग त्याच डिरेक्टर्स कट बघायचाय. डॉ. स्वामी आणि आकाश गाडीत बसून जाताना -
डॉ स्वामी "what is life? it depends on the liver" असा एक शेरा मारतात आणि मग आपल्याला गाडी लांबवर जाताना दिसत रहाते आणि एका झाडापाशी दिसेनाशी होते.
हा माझ्या मते चित्रपटाचा वरिजिनल अंत - द एंड असावा. कारण तो पर्फेक्ट आहे.
नंतरचा भाग "चिकटवला" आहे हे माझं मत. पुढे आलेलं स्पष्टीकरण, मग त्यातली अपेक्षित ट्विस्ट हे जुळून आलं तरी तितकसं नैसर्गिक वाटत नाही.
पण तरी मग सशाचा सीन कुठे फिट करायचा हा प्रश्न उरतोच.
जाणकारांनी (चिंजं- विषारी वडापाव साहेब..) ह्यावर प्रकाश टाकला तर उत्तम.

शिवाय पहिलेछूटच माहिती होतं की चित्रपट एका फ्रेंच शॉर्टफिल्मवर आधारित आहे. शंका- हे चित्रपटाच्या शेवटच्या क्रेडिट्समधे येतं. ते आधी यायला हवं का? पण ही खुस्पटं चित्रपट पाहिल्यावर डोक्यात आली.

पण एकंदरीत जियो राघवन !