Submitted by स्पार्टाकस on गुरुवार, 15/11/2018 - 14:44
रोशनी, जवाहर आणि अखिलेश या तिघांचीही हत्या करण्यासाठी बॅट्रॅकटॉक्सिन वापरण्यात आलं आहे हे ऐकून चारु नखशिखांत हादरली होती. रोहित बँगलोरला डॉ. मालशेंच्या लॅबमध्ये आलेला असतानाची सारी चर्चा क्षणांत तिच्या नजरेसमोर फिरुन गेली!
"मिसेस द्विवेदी, तुम्ही डॉ. मालशेंच्या लॅबमध्ये असिस्टंट म्हणून काम करता, राईट?"
"येस!" चारु स्वत:ला सावरत उत्तरली.
"तुम्ही आणि शेखर अमेरीकेहून परत येताना कोलंबियात थांबून बॅट्रॅकटॉक्सिन घेवून मुंबईला आलात, करेक्ट?"
Submitted by भ्रमर on गुरुवार, 15/11/2018 - 09:40
एका लेखकूची दिवाळी
मे महिना उजाडला, हवा गरम व्हायला लागली, आणि एके दिवशी लेखकूला जाग आली. तो सवयीप्रमाणं लगेच स्वयंपाकघरात गेला.
“थांबा जरा. पोहे होतायत अजून. लगेच उठल्याउठल्या ‘खायला दे’ म्हणून घाई करू नका,” लेखकूपत्नी म्हणाली.
पण लेखकूला त्यावेळी पोह्यांची भूक नव्हती, हे त्याच्या अजाण आणि असाहित्यिक पत्नीला काय कळणार? त्यानं तडक जाऊन सासरेबुवांनी मागच्या दिवाळीत भेट दिलेल्या फ्रीजला लावलेलं कॅलेंडर उघडलं आणि गब्बरसिंगसारखा प्रश्न फेकला,” दिवाळी कधी आहे? कधी आहे दिवाळी?”
Submitted by स्पार्टाकस on सोमवार, 12/11/2018 - 20:58
Cold Blooded - Final - ९
रोहित अतिशय शांतपणे आपल्या आयपॅडवर काहीतरी वाचत होता.
Submitted by बिपीन सुरेश सांगळे on सोमवार, 12/11/2018 - 10:54
दगड
----------------------------------------------------------------------------------
उजाडलं होतं, माणसांची वर्दळ सुरू झाली होती.
ती भिकारीण पडल्या जागेवर उठून बसली . तिने आजूबाजूला नजर फिरवली.तिच्याही पोटात आग पडली होती. रात्रीपासून खायला काहीच मिळालं नव्हतं
Submitted by स्पार्टाकस on शनिवार, 10/11/2018 - 22:26
रोहित थंडपणे समोरच्या खुर्चीत बसलेल्या अल्ताफकडे पाहत होता.
दिल्लीहून निघाल्यावर त्याने बरेली पोलीसांना फोन करुन अल्ताफला अॅरेस्ट करण्याची सूचना दिली होती. त्याचा फोन येताच इन्स्पे. शेख सादीकनी आपल्या स्टाफसह एजाज नगरकडे धाव घेतली. निसारच्या घराभोवती चारही बाजूला पोलीसांचं कडं उभं करुन ते आपल्या स्टाफसह आत घुसले. रात्री एक वाजता ध्यानीमनी नसताना पोलीस घरात घुसलेले पाहून तिथे एकच गोंधळ उडाला. आतल्या खोलीत असलेले अल्ताफ आणि रुक्साना जागे झाले होते. पण कोणतीही हालचाल करण्याची संधी मिळण्यापूर्वीच शेखनी त्याच्यावर झडप घालून त्याच्या हातात बेड्या चढवल्या होत्या!
Submitted by निमिष सोनार on शुक्रवार, 09/11/2018 - 20:48
"पिळकर, ते कंत्राट भरा लवकर. त्याच्या मंजूरीचं काय ते मी पाहून घेईन! सरकारी माणसं आपल्या खिशातआहेत!", कीटवानी आत्मविश्वासाने म्हणाले.
पिळकरांना माहिती होते की कंत्राट भरणं ही औपचारिकता आहे. अनेकांचा खिसा गरम करून कीटवानी साहेब ते कंत्राट खिशात घालणार आणि आपल्यालाही त्यातला काही मलिदा खायला मिळणार!
Submitted by निमिष सोनार on शुक्रवार, 09/11/2018 - 20:47
मनोजला इंजिनियरींगच्या पहिल्या वर्षी हॉस्टेलमध्ये राहिल्यानंतर स्वतंत्र रूम घ्यावीशी वाटली.
दोन मित्रांसह तो रूममध्ये राहू लागला. किचन आणि मोठा हॉल अशा रचनेच्या घरात ते तिघेजण रहात होते. भाडे तिघांमध्ये विभागले जात असल्याने परवडत होते आणि ही रूम त्या एरियातल्या इतर रूम्सपेक्षा खूप स्वस्तात मिळाली होती. तिघांनी रुममध्ये टिव्ही मुद्दाम ठरवून घेतला नव्हता, त्याऐवजी एक स्वस्त वाय फाय घेतले होते. पैसा आणि वेळेची बचत हे हेतू त्यामागे होते.
Submitted by निमिष सोनार on शुक्रवार, 09/11/2018 - 20:44
(सूचना: हा लेख लिहितांना मी वापरलेली नावे किंवा वर्ष/साल मला उत्स्फूर्तपणे लेख लिहितांना जशी आठवली, सुचली तशी लिहिली आहेत. मुद्दाम त्यात अचूकपणा येण्यासाठी आणि नावांमध्ये आणखी भर घालण्यासाठी गुगलवर मी काहीही सर्च केलेले नाही नाहीतर त्यात कृत्रिमपणा आला असता. म्हणून कदाचित एखादे वर्ष किंवा कार्यक्रमाचे नाव इकडे तिकडे, पुढे मागे होऊ शकते, याची नोंद घ्यावी! उल्लेख केलेल्या माध्यमातली काही नावे, त्यावर मी व्यक्त केलेली मते आणि आवड नावड या माझ्या वैयक्तिक आहेत याची नोंद घ्यावी!
Submitted by स्पार्टाकस on गुरुवार, 08/11/2018 - 20:24
सकाळी साडेआठ वाजता वाजता रोहितने आपलं हॉटेल चेक-आऊट केलं आणि एअरपोर्टला जाण्यासाठी टॅक्सी पकडली. तासाभराने तो एअरपोर्टवर जवळपास पोहोचला असताना त्याच्या मोबाईलवर कदमांचा फोन आला.
"गुड मॉर्निंग! बोला कदम....."
"सर....."
"आर यू शुअर कदम? तुमची पूर्ण खात्री आहे?"
"येस सर ....."
Submitted by बिपीन सुरेश सांगळे on बुधवार, 07/11/2018 - 23:06
दगड
----------------------------------------------------------------------------------
उजाडलं होतं, माणसांची वर्दळ सुरू झाली होती.
ती भिकारीण पडल्या जागेवर उठून बसली . तिने आजूबाजूला नजर फिरवली.तिच्याही पोटात आग पडली होती. रात्रीपासून खायला काहीच मिळालं नव्हतं
पाने