गद्य

आयुष्यात थोडा काळ का होईना काळी-पिवळी टॅक्सी चालवायची हे मी बरीच वर्षं घोकत होतो.

आता का?

तर बरीच कारणं:

१. मन्नत:

बरीच वर्षं रखडलेलं आमचं घर होण्यासाठी आईनं अपार कष्ट आणि धडपड केली.

तेव्हाच मी ठरवलेलं की आपलं मुंबईतलं घर झाल्यावर या युनिव्हर्सचे, मुंबईचे आभार मानायचे.

कसं?

तर किमान एक महिना टॅक्सी चालवून...

गोव्यातल्या देशी कसिनोमधल्या अनुभवाने भीड चेपल्यावर आणि खिसा हलका न होता चक्क किंचित जड झाल्यावर आपण आंतरराष्ट्रीय पातळीवर जाऊन खेळले पाहिजे असे माझ्या मनात आले. ते मात्र माझं एक आहे. अर्ध्या हळकुंडाने जास्तीत जास्त पिवळं कोणहोतेय अशी स्पर्धा ऑलिंपिकमधे असती तर मी भारताला कित्येक पिवळी धम्मक सुवर्ण पदके मिळवून दिली असती. पण नाही! ह्या जगात सामान्य आणि साध्या माणसांना आपल्या कर्तबगारीवर काहीतरी देदीप्यमान करुन दाखवण्याची संधी मिळतच नाही हेच खरे.म्हणूनच असे लोक सट्ट्याकडे वळतात अशी माझी थियरी आहे.

गोव्याची मांडवी नदी राजधानी पणजीपाशी समुद्राला मिळते तिथे जवळच नदीच्या प्रवाहात किनार्‍यापासून थोडं अंतर ठेवून काही जहाजं नांगरुन ठेवलेली दिसतात. नदीतून नौकाविहाराला गेला असाल तर तुमची बोट त्या जहाजांशी लगट करतच गेली असेल. हे आहेत गोव्यातील प्रसिद्ध कसिनोंपैकी काही. सरकारी धोरणाप्रमाणे गोव्यात वैध जुगाराचे अड्डे फक्त पंचतारांकित हॉटेलमध्ये किंवा असे ऑफशोअर (म्हणजे जमीनीपासून दूर, बहुतेकदा नदीच्या पाण्यात तरंगत) असू शकतात.

राकेश व रेवा वाट बघत बसले होते त्यांच्या फ्लॅट वर

रेवाने स्लिव्हलेस ब्लाउज घातला होता

तलम साडीतून तिच्या छातीचा उभार प्रोव्होक करत होता

जमकर जुगार खेळणार -दर वेळी अभि जिंकतो या वेळी त्याला कंगाल करून सोडणार

जपून -तुला भान राहात नाही रेवा म्हणाली

दारावरची बेल वाजली रेवाने दार उघडले

अभि व कामिनी आले होते

कामिनीन आज टॉप ओपन ब्लाउज घातले होते

गळा ओपन असल्याने आतली वक्षस्थळे दिसत होती

शिफॉन ची तलम साडी परिधान केली होती

त्यातून गोरेपान पोट दिसत होते

हाय कामिनी -खूप सुंदर दिसतेस

मनिषा आता तिकडे सासरी नांदत होती. इकडे माझ्यावर एक संकट कोसळलं. मी कामानिमित्त बाहेरगावी गेलो होतो आणि माझ्या बायकोने माझी पुस्तकं, व इतर गोष्टी ठेवलेलं कपाट उघडून पाहिले. त्यात मनिषाने लिहिलेले पत्रं तिला सापडली. तिने ती वाचली. मी घरी आलो तर माझी बायको एक शब्दही बोलेना. रुसून बसली. समजूत काढायला गेलो तर तीने "आधी ती पत्रं जाळून टाका. मला तुम्ही फसवलं आहे, लग्नाआधी प्रेमप्रकरण करायची लाज वाटली नाही का, तुम्ही मला व तिलासुध्दा फसवलं आहे." असं बोलून भांडायला लागली. "अजून पत्रं जपून ठेवलीय म्हणजे तीच तुमच्या मनात आहे" असं म्हणून ती तुटक वागायला लागली. तिच्या माहेरी सुध्दा तिनं सांगितलं.

जॅकी हा माझ्या करिअरमधील न विसरता येणारा सहकारी. म्हणायला तो माझ्यावरच्या पदावर होता, पण त्यानं कधीच ते जाणवू दिले नाही. गडी सतत हसतमुख असायचा. बॉसचे बोलणं कितीही ऐकायला लागो, की क्लायंट शिव्या देवो. जॅकी सतत खूष असायचा.
सर्व काही हसण्यावारी घेण्यानं विरोधकांना काही किमतच उरायची नाही. जॅकी इतका चिकणा (कोडगा) होता की त्याला तेलात बुडवलं तरी तो तेलकट होणार नाही. इतका स्थितप्रज्ञ ( निर्लज्ज) की समोरचा निर्बुद्ध ठरायचा.

माझी आजी नेहमी अनेक म्हणी रोजच्या बोलण्यात सहजच बोलून जायची. " दुन्या ही दिल्या घेतल्या ची आहे " , "उसनं मांडं नी उसनं दांडं ", "दिलं तर गोड नाहीतर दोड" अश्या अनेक म्हणी आपोआप तिच्या बोलण्यात यायच्या. लहानपणी मला तिच्या बऱ्याच म्हणींचा अर्थ लागायचा नाही.

हंपी!
कोणत्याही इतर शहरात अनुभवांचा असा संमिश्र मेळ माझ्या वाट्याला आला नाही. हंपीतील वैष्णवांच्या लाडक्या विष्णू्प्रमाणेच हंपीचे अगणित 'अवतार' पाहायला दोन महिनेदेखील कमीच पडावेत. मी हे दिव्य दोन दिवसांत करण्याचा महत्त्वाकांक्षी निर्णय घेतला. या मंतरलेल्या दोन दिवसांचं हे वर्णन...